महाबळ नामना राजकुमारनुं दृष्टांत छे ते नीचे प्रमाणे समकित उपर महाबळ राजकुमारनुं दृष्टान्त हस्तिनापुरमां बळ नामे राजा राज्य करतो हतो. ते राजाने प्रभावती नामे राणी हती. ते राणीए सिंहना स्वप्नथी सूचवन थयेला एक शूरवीर पुत्रने जन्म आप्यो. तेनुं नाम महाबळ राख्युं. ते कुमार अनुक्रमे युवावस्था पाम्यो त्यारे तेने भोग भोगववामां समर्थ थयेलो जाणीने तेना पिताए एक दिवसे आठ राजकन्याओ साथे परणाव्यो, अने आठे स्त्रीओने माटे राजाए सुवर्णना आठ महेल बंधावी आप्या. ते स्त्रीओने तेमना पिताओए प्रेमपूर्वक आठ करोड सोनैया, आठ करोड रूपिया, आठ मुगट, आठ जोडी कुंडल, आठ नंदावर्त तथा सर्व प्रकारना रत्नमय आठ भद्रासन वगेरे घणी वस्तुओ आपी. (आ हकीकत श्री भगवती सूत्रमां छे.) ते आठे स्त्रीओनी साथे भोगविलास करतां महाबळकुमारे केटलोक काळ निर्गमन कर्यो. एकदा विमलनाथ स्वामीना शासनमां धर्मघोष नामे सूरि पांचसो मुनिना परिवार सहित हस्तिनापुरना उद्यानमां समवसर्या. तेमनुं आगमन सांभळीने पौरलोकोनी जेम ते राजकुमार पण पोतानी सर्व समृद्धि सहित तेमने वंदना करवा माटे गयो. सूरीश्वरने वंदना करीने कुमार योग्य स्थाने बेठो. ते समये मुनीश्वरे देशना आपी के:-
भावार्थ-“हे भव्यजनो! “आ संसार निस्सार ज छे’ एम जाणीने मोक्ष आपनार एवा धर्मने विषे यत्न करो. सर्व धर्मकृत्योनुं मूळ समकित छे, अने ते समकित देव गुरु तत्त्वने विषे सम्यक् श्रद्धानथी प्राप्त थाय छे. अणुत्रतो के महाव्रतो, दान, जिनपूजा, क्रिया, जप, ध्यान, तप, सर्व शास्त्राभ्यास, तीर्थयात्रा अने गुणनी उपार्जना-ए सघळां, समकित सहित होय तो ज मोक्षने अर्थे थाय छे, तेथी प्रथम तेनो आश्रय करो?” इत्यादि गुरुमुखथी देशना सांभळीने वैराग्य पामेला महाबळकुमारे कह्युं के-“हे भगवंत ! हुं अरिहंतना कहेला मार्गने हर्षपूर्वक सद्दहुं छुं; तेथी माता-पिताने पूछीने हुं आपनी पासे दीक्षा अंगीकार करीश.” आचार्ये कह्युं के, “हे वत्स! धर्मकार्यमां प्रतिबंध करीश नहीं.” पछी महाबळकुमारे घरे जई माता-पिताने प्रणाम करीने कह्युं के-’““तमारी आज्ञाथी हुं धर्मघोष आचार्य पासे
